#20
Mark44 - poruka glasi:
Mozete li ovdje nesto vise da kazete o podgorickoj skupstini, tzv. bozicnom ustanku, komitama i slicno. Nisam mogao da nadjem na opciju trazi.
Kao sto satanisti zele da izvrse veliko svetsko ujedinjenje i da pokore sve narode, tako su Srbi (ili Sloveni - oni koji "slove" ili govore istim jezikom) zeleli da se ujedine u jednu drzavu u kojoj ce sva braca ziveti zajedno, prema onoj biblijskoj "kako je lepo kad sva braca zive zajedno". Razliciti delovi teritorija gde su ziveli Srbi su vodili borbu za oslobodjenje, a centar borbe u danasnjoj Crnoj Gori je bio u Cetinju, gde je bilo sediste duhovnih vodja, koji su bili i vladari. Tadasnja Crna Gora je cinila oko jedne cetvrtine danasnje Crne Gore, a ostali deo su cinila Brda.
I onda su vremenom, toj Crnog Gori, poceli da se pripajaju razna srpska plemena, takozvani "Brdjani", kao sto su Kuci, Piperi, Bratonozici i dr, i srpska drzava Crna Gora se sirila.
Sledeci korak je trebao da bude ujedinjenje Crne Gore i Srbije, i drugih zemalja gde su ziveli Srbi (ili Sloveni). U isto vreme, Vatikan, koji je pokusavao da obnovi Rimsko carstvo, pokusavao je da omete ovo srpsko ujedinjenje i vodio je agresivnu kampanju pokatolicavanja gde god je imao uticaj, i stvarao od Srba nove nacije.
Pred Prvi svetski rat, Crnom Gorom je vladao kralj Nikola, a Srbijom njegov zet kralj Petar Karadjordjevic. Njih dvojica su se takmicili ko ce biti vladar nove ujedinjene srpske drzave.
Nakon Prvog svetskog rata, formirana je drzava Jugoslavija, koja je formalno ujedinjavala skoro sve Srbe na Balkanu. Ali, tu je bilo velikih problema.
Prvo, drzava je bila pod kontrolom masonerije, a Vatikan je gledao na sve nacine da srusi tu drzavu, izmedju ostalog tako sto je huskao katolike (pre svega u Sloveniji i Hrvatskoj) protiv Jugoslavije.
Drugo, kralj Petar (i njegov sin Aleksandar) su preuzeli vlast u Jugoslaviji (bili su samo marionete engleske masonerije) i zabranili su povratak kralja Nikole iz Italije, koji je za vreme Prvog svetskog rata prebegao u Italiju kod svoje cerke, i zeta - italijanskog cara. Na "Podgorickoj skupstini" je ozvaniceno ujedinjenje svih srpskih zemalja, odnosno ujedinjenje Crne Gore i Srbije, a zabranjen je povratak kralju Nikoli u Crnu Goru.
Zbog toga je kralj Nikola nahuskao svoje sledbenike na Cetinju (neradnike i birokratiju, koji su ziveli na grbaci drzave Crne Gore, a koji su sada izgubili privilegije i poslao im ordenje sa zelenom lentom, po cemu ce biti prozvani "zelenasi"
da podignu ustanak protiv Karadjordjevica, ali ne da bi se stvarala nekakva "crnogorska drzava", vec da se kralj Nikola vrati na presto - bar na presto u Crnoj Gori, ako ne moze na presto ujedinjene srpske drzave. I doslo je do "bozicnog ustanka" gde su pristalice kralja Nikole pokusale da preuzmu vlast i vrate kralja Nikolu u Crnu Goru. U tom ustanku su ucestvovali sve sami Srbi, tada nije bilo crnogorske nacije, ona ce zvanicno biti formirana posle Drugog svetskog rata preko komunista koje je stvorio Vatikan da srusi ruskog cara koji je bio zastitnik pravoslavlja, a kasnije da preuzme sve pravoslavne narode.
Jedan od vodja "bozicnog ustanka" je bio cuveni srpski borac iz Balkanskih ratova i Prvog svetskog rata - Krsto Zrnov Popovic, a ovi ustanici su sebe nazivali "komitima", sto je jedan od naziva za srpske ustanike protiv Turaka.
Ustanak je ugusen od strane "bjelasa" (sledbenika Karadjordjevica), a kada je kralj Nikola kasnije umro, Krsto Zrnov Popovic je trazio pomilovanje od kralja Aleksandra, rekavsi da je ratovao na strani kralja Nikole jer je kao vojnik kraljevine Crne Gore bio pod zakletvom da sluzi svome gospodaru, ali posto je gospodar sada mrtav, on je oslobodjen zakletve. Kralj Aleksandar ga je pomilovao i dao mu pasos da moze da se vrati u zemlju.
Kada je kasnije formirana crnogorska nacija, Vatikan je stvorio pricu da je "Podgoricka skupstina" bila "okupacija Crne Gore od strane Srba", a da je "bozicni ustanak" bio "ustanak Crnogoraca protiv Srba i njihove okupacije", i da su te "komite" ustvari bili "Crnogorci koji su se borili protiv Srba". Dakle, klasicna papska bljuvotina. Ova bljuvotina je danasnja ideologija crnogorskih ustasa sa Cetinja.
U nastavku iznosim biografiju Krsta Zrnovog Popovica koja ce izaci u mojoj knjizi "Srpski junacki kalendar" koja uskoro izlazi iz stampe.
Kapetan Krsto Zrnov Popović (1881-1947) bio je uÄesnik Prvog balkanskog rata u borbama oko Skadra (1912-1913), kao i Drugog balkanskog rata u borbama na Bregalnici 1913. godine. UÄesnik je Prvog svetÂskog rata kao komandant Boljanićkog odreda gde se istiÄe hrabrošću u bitkama od Bosne do CrÂne Gore. Kao komandant IzviÄ‘aÄkog odreda SandžaÄke vojske, uz Janka Vukotića, uÄesnik je i MojkovaÄke bitke.
Bio je jedan od voÄ‘a Božićne pobune 1919. godine, koju su protiv dinastije KaraÄ‘orÄ‘ević podigli zelenaÅ¡i, pristalice svrgnutog kralja Nikole. Nakon uguÅ¡enja ove pobune, Popović je prebegao u Italiju da bi se u junu 1919. vratio u Crnu Goru i poÄeo komitsku borbu.
10. decembra 1919, u glasilu crnogorske vlade u izgnanstvu, „Glasu Crnogorcaâ€, KrsÂto je istakao važnost Crne GoÂre u Srpstvu: „Crna Gora je ona zemÂlja Ä‘e se Äuvala i saÄuvala iskra slobode Srbinove.â€
1929. godine uputio je iz Belgije molbu kralju Aleksandru KaraÄ‘orÂÄ‘eviću da ga oslobodi odgovornosti za bratoubilaÄke sukobe u Crnoj Gori u periodu od decembra 1918. do smrti kralja Nikole, jer kako kaže „ostao sam vjeran svetinji zakletve položene Vrhovnom Komandantu Nj. V. Kralju Nikoli i stupio u borbu protiv onih elemenata, koje je moj Vrhovni Komandant oznaÄio kao neprijatelje Crne Gore... Smrt blaženopoÄivÅ¡eg Kralja Nikole razrijeÅ¡ila me je zakletve...†U Belgiji mu je 18. oktobra 1929. vlada provincije Lijež izdala pasoÅ¡. U liÄnim podacima unetim u pasoÅ¡, Krsto se nacionalno izjasnio kao Srbin.
Iste godine se vratio u Jugoslaviju, dobio oficirsku penziju i živeo kao penzioner do poÄetka Drugog svetskog rata kada je osnovao svoje zelenaÅ¡ke formacije, neku vrstu milicije u italijanskoj službi, i stupio u borbu protiv crnogorskih komunista. Obeležje ovih zelenaÅ¡kih formacija bila je crveno-plavo-bela srpska trobojka, koju su takoÄ‘e koristile i ÄetniÄke jedinice u Crnoj Gori. Tokom rata meÄ‘u zelenaÅ¡ima je doÅ¡lo do podele te su jedni priÅ¡li komunistima, a drugi Äetnicima. Krsto Popović nije priÅ¡ao ni jednima ni drugima. Ubili su ga komunisti 1947. godine.